Najstarija poznata crkva posvećena svetom Martinu nalazila se na istočnom prilazu Vrsaru, sa sjeverne strane ceste Vrsar – Gradina, na čestici površine 64 metra četvorna koja se još uvijek nalazi u vlasništvu vrsarske župe. Pripisuje se skupini romaničkih crkava uz navod da se spominje na karti fra Maura, sačinjenoj 1540. godine. Posljednji ostaci crkve nestali su nakon 1945. godine.
Najstarija poznata crkva posvećena svetom Martinu nalazila se na istočnom prilazu Vrsaru
Pripisuje se skupini romaničkih crkava, spominje se 1540. godine. U tom diplomatičkom izvoru crkva je obilježena piktogramom u obliku valjka s naznačenim križem. Ova crkva zabilježena je u Franciskanskom katastru iz 1820. godine, a u njezinoj okolici katastarski planovi spominju poljoprivredne površine naziva sveti Martin što, kao i u slučaju svetoga Jurja i svetog Andrije, ukazuje na neku bratovštinu koja joj je mogla biti pridružena i koja je u vlasništvu imala spomenuta imanja. Neposredno prije Drugog svjetskog rata crkva je bila neupotrebljiva za bogoslužje, bez krova i dijelom zarušena, ali su jasno i u punoj visini postojali zidovi. U župnoj kući u Vrsaru čuva se fotografija crkve snimljena neposredno nakon Drugog svjetskog rata na kojoj se razabire da se ulaz u crkvu nalazio sa zapadne strane, da je na pročelju nekoć imala preslicu (u doba nastanka fotografije preslica više ne postoji) te da se vjerojatno protezala cijelom površinom čestice u vlasništvu župe. Stoga u konturama spomenute katastarske čestice treba tražiti tloris crkve. Posljednji ostaci crkve nestali su nakon 1945. godine budući da su iskorišteni za gradnju ceste prema Gradini koja, usput rečeno, prolazi do same međe čestice na kojoj se crkveno zdanje nekoć nalazilo. O crkvi ne postoje nikakvi recentniji zapisi ili bibliografija te je također iz toga razloga nepoznata u širim okvirima i stručnim te znanstvenim krugovima.
